Opowieśc o tym jak to podczas naparcia ostatecznie trzeba sie wycofać z pola walki:
Na rozkaz marszałka Mózgu, generał Członek przeprowadził
ofensywę na twierdze w Dolinie Miłości, znajdującej się
w rejonie Uda i tuz przy wsi Podbrzusze. Generał Członek
w porozumieniu z majorem Rączką posłał kaprala Paluszka
na zwiady. Kapral Paluszek stwierdził, że teren jest nieco
podmokły. Wobec takiej sytuacji terenowej generał Członek
wydal rozkaz ataku i wczesnym rankiem przesunął się do wsi
Brzuchowice wolne, zdobywając bez wysiłku Pępków.
W międzyczasie major Rączka zaatakował wieś Cyckowice,
gdzie po zaciętej walce zdobył dwa wzgórza o wyjątkowym
znaczeniu strategicznym. Po chwili odpoczynku rozpoczął
się atak na najwyższy szczyt twierdzy w Dolinie Miłości.
Tutaj dowództwo objął major Gołogłowy.Przesunął się on pod
osadę Włosienice, stad z cala siła ruszył do ataku.
Rozgorzała walka, polała się krew, a w ogniu walki zginął, broniąc
swojego odcinka, porucznik Błonka, który przez jakiś czas
stawiał zacięty opór majorowi Gołogłowemu. Major
Gołogłowy wykazał się niespotykana umiejętnością manewru.
To atakował, to wycofywał się w mury Doliny Miłości.
Walczył tam sierżant Śmietanka, który niestety dostał
się do niewoli.Według informacji naszego wywiadu został
skazany przez obrońców na 9 miesięcy wiezienia w lochach
twierdzy w Dolinie Miłości,zginął także kapral Sztywny,
po którym dowodzenie objął chorąży Flak. Sytuacja
majora Gołogłowego stawała się beznadziejna, gdyż zaczął
on wykazywać brak amunicji, toteż zmuszony był wycofać
się do pobliskiej wsi Portkowice wraz z majorem Flakiem
w celu odpoczynku i zmobilizowania nowych sil do
ponownego ataku.