O zabawce.
To jest tak. Stoisz sobie i nie chcesz za bardzo powiedzieć wprost co o tym wszystkim myślisz. Nie tyle, żeby mieć pretensje... nie to nie o to chodzi. Tylko tyle co o tym myślisz i już. Niektórzy nazywają to mruczeniem pod nosem. Kiedy po chwili ktoś zaptya cię „co mówiłeś?”, możesz wtedy odpowiedzieć „nic, nic” wierząc, że jednak coś tam dotarło. To sprawdza się idealnie w środowiskach zamkniętych gdy nie chcesz komuś wprost powiedzieć „ty dupku”. To jedna strona medalu. Zawsze byłem przeciwny pisaniu do szuflady lub robieniu czegokolwiek tylko własny użytek. Nieśmiało stawiałem nawet tezę, że „sztuka jest coś warta dopiero wtedy gdy trafia do kogoś innego” Albo mocniej... „Gdy można ją kupić”, albo lepiej... „Sprzedać”!!! No i co ja robię? Oczywiście. Licząc na to, że ktoś to czyta nie rozstaję się z moją bluźnierczą tezą. Zastanawiam się jednak jak spowodować aby ożywić tę akcję. Przynajmniej wiem komu zadawać pytania. Szczęśliwym!!!.