Sesja

Z kubka herbaty para ulatniała się niczym czas, którego było coraz mniej. Wszystkie te przeszłe minuty i godziny przypominały mu o niedokonanych rzeczach i zaprzepaszczonych szansach, skutecznie nie pozwalając delektować się ciepłym jeszcze napojem; zacierając się na cyferblacie zegara, odchodziły głucho w niebyt, dawały jednak jasno do zrozumienia, że powrócą, domagając się pełniejszego ich wykorzystania, że zawitają wraz z kolejnym nowym dniem. A potem, jak z kolejnego kubka herbaty para, raz jeszcze ulotnią się. Kontemplując ten stan rzeczy, znalazł jeden sposób na zmianę tego stanu rzeczy, zaiste błędnego koła.

Wstawszy, szybkim krokiem udał się do kuchni, zaparzyć kawy.