Do tej pory wydawalo mi sie, ze moje mysli sa tylko moje, a to co spostrzeglam i wymyslilam moglam spostrzec tylko ja i tylko ja moglam to zrozumiec hehe No dobra... do tej pory sie ludzilam. A tu prosze... czytam sobie i czytam i jakby ktos zrobil skan mojego mozgu. O naiwnosci, a myslalam, ze genialna to znaczy moje imie.
Co jest? Wydaje mi sie, ze dorsta sie w kazdym wieku. W sesnie, ze do kazdego wieku sie doratsa. Ostatnio mam wrazenie, ze nareszcie doroslam do swojego. I ciesze sie tym, ze cos tam rozumiem. Nieeee... nie to, co mnie otacza, bo tego nijak sie nie da pojac... ze siebie rozumiem, ze wiem czego chce... co chcialabym robic i czego oczekuje od siebie. No i robie porzadek ze soba. Genralny. taki z myciem okiem. Dzownie tu, zalatwiam tamto... pewnie sie nie zmienie tak jakbym chciala. Pewnych rzeczy nie da sie wywalic z glowy, np. strachu. Czasem strasznie sie tak bac, nie?
Znikam, bo mam spotkanie.
Wiedzielam, wiedzialam, ze moja natura nalogowca sie odezwie. Wrrrr