Kiedys... kiedys ktos... zaprosil mnie do zabawy w skojarzenia. Proste i banalne, ale ladne... Z czym sie kojarzy las, mur, filizanka, klucz, stary czlowiek.
I ten stary czlowiek w moich myslach usmiechal sie do mnie. Byl lagodny, siwy, cieply, przyjazny.
Uslyszalam, ze to typowe dla mlodych ludzi, ze tak widza smierc. Nie boja sie jej, bo jest jeszcze tak dalekko, ze po co o niej myslec?
To bylo dawno. Teraz... teraz nie boje sie swojej smiwrci, jeszcze nie.
Boje sie smierci swoich bliskich, ludzi, ktorych kocham.
Jeszcze jakis czas temu bieglam do pokoju, w ktorym spali, i sluchalam ich oddechow. W srodku nocy zrywalam sie z lozka i sluchalam. Pozniej moglam spokojunie zasnac.