- Jestes?
- Jestem.
- No wlasnie, nie widze cie, a mam ohcote z toba pomilczec. Jak milczec tutaj, zeby nie czuc swedzenia i niepokoju?
- Moze trzeba sie umowic?
- Umowic?
- No tak. Umawiamy sie, ze od tej chwili milczymy.
- Tak po prostu?
- Tak po prostu.
- Ale wymyslil. Tez cos.. phi!
- Sprobujmy. To co? Milczymy?
- Niech ci bedzie. Pomilczmy. Od teraz?
- Od teraz.
- A skad mam wiedziec, ze juz dosc milczenia?
- Bedziesz wiedziec.
- Ale...
-
-
-
-
-
-
- To byla cisza?
W Il Postino byla taka zagadka... Wypowiedz moje imie, a znikne.
Cisza.
[...]