wcale nie jest mi dobrze, chcę stąd uciec, wyjechać, sama, schować sie w trawie, w słoncu,jeszcze latem które mi przepadło.bo mam już dość zamówień dotyczących produkcji systemów mocowań, wstawania po 4, tego przenikliwego chłodu rano, podartych siedzeń, rozmów o niczym, pozorów wielkich uczuć których nie ma wcale, wyjazdów ludzi mi bliskich, agencji detektywistycznych, rozwodów, dyktafonów w stanikach, połamanych paznokci, świńskich rozmów na gadu, niedoruchanych trzydziestolatek rozbijających rodziny, rozsypanych korali na dywanie, durnych spojrzeń, płaczu, oczekiwań na wielki październik jak na wielki piątek, tytoniu w torebce, kieszeniach i innych, regularnego brania tabletek, nowych brzydkich kolekcji w sklepach i naklejek na szybach w tramwajach, przyklejonych na poziomie wzroku.a przede wszytskim wkurwia mnie cała kampania.i milion obietnic też.jakbym tu była za kare.