Z samotności
Z podmuchem wiatru uleciały chwile
te smutne i gorzkie sam nie wiem
ile ich było - w sumie to nieważne
najważniejsze odczucie bliskości,
nadziei wspomnień ulotnych tchnienia...
Jesteś przy mnie jakże to piękne
gdy rozświetlasz mą duszę
dodajesz natchnienia sercu...
choć czasem zaboli - może boleć musi
wszystkich dookoła i tak to nie wzruszy
że w pustce bez echa
w samotności ciągłej
trwałem z dnia na dzień
wypatrując cienia Twego
Twych ust dotyku na czole...
Zbliż się do mnie proszę
choć na krótką chwilę
uściśnij mocno, mocno na tyle
bym Cię w pamięci zachował
gdy już moje stopy
po dywanie przeznaczenia
stąpać będą srebrno-złotym.