nieco rozczarowana przyjęłam do wiadomości, że moje przesiadywanie do wtorkowych wczesnych poranków w Olsztynie ulega zakończeniu
w zasadzie powinno ulec dzisiaj, ale kochany UAM zamieścił dopiero dzisiaj rano nowy rozkład zajęć i tak czy inaczej już nie zdążę
słodkie lenistwo siedzenia w domu z rodziną
tydzień z widokiem na las, na księżyc, z dwoma kotami ganiającymi się o czwartej nad ranem po całym mieszkaniu
tydzień gderania, że nie mam najmniejszej możliwości odgrodzenia się od porannego hałasu
tydzień wieczornego przesiadywania nad książkami, których tak dawno już nie czytałam, od początków liceum chyba
tydzień mieszkania na poziomie czubków drzew...

jutro wracam do Ciebie
do pomarańczowych ścian
do tramwajów, pośpiechu i papierosów
do...