W betonowych fortecach
O tysiącach zamków
Puste niczm eho
Rozbrzmiewają miłości
Płoną knoty
Plastikowych świec
Które gasi
Wiatr codzienności

W betonowych fortecach
O tysiacach oczu
Słonie z porcelany
Tłuką się, samotne
Milczą usta
Bezludnych ciał
I tylko oczy
Są czasem wilgotne

W betonowych fortecach
O tysiącach...ludzi ?
Sny kochają
Kołdra otulone
W ciemnym kącie
Pełnym zabawek
Siedzą dzieci
Życiem zamyslone...