Spadek (formy)

   W spadku dostałem niematerialną popielniczkę z rozczarowań, do gaszenia oczekiwań. Zalać ją wypadałoby słoną wodą, gdyby nie spojówki wysuszone od ekranu, i ciągłego wypatrywania matki głupich. Przydałby się jeszcze niewidzialny klucz do zamknięcia strachu, zwłaszcza przed snami bez wizji, ale nie został przewidziany w komplecie. Za to w eterze ostały się ciągłe westchnienia, i nierównomierna praca serca, na którą również otrzymałem sposobów kilka; na przykład codzienne zapisywanie odpowiedzi, bez postawionych uprzednio pytań; wpisywanie ich do księgi, najlepiej o tytule 'pobożne życzenia'. Niestety, to niekoniecznie zadziała, bo otóż znów wyobraziłem sobie że nie ma boga, nie. Przerażający fakt, zaiste niczym odkrycie braku pasty do zębów w tubce. Szczęściem zostaje w odwodzie piękna umiejętność przeganiania dnia, i cowieczornego delektowania się ciepłym słowem 'grzejnik', zaiste podnoszącym na duchu i wspierającym, klepiącym po ramieniu "itepe", "itede". Najgorsza wraz pozostaje ta pasta do zębów, a raczej jej brak; w końcu nadchodzi przecież ten czas, gdy trzeba umyć zęby i pojśc spać. I co wtedy? Pozostanie wyjść do sklepu, kupić jakiegoś Boga. Niekoniecznie z promocji, byleby jakiegoś wiarygodnego. I przekazywalnego w spadku. Tak na wszelki wypadek, gdyby ta audycja dla głuchoniemych w radio Life-FM, kiedyś się skończyła.