Zespół Dezerter i Grabowski, którego kiedyś pomyliłam z Grabażem z pidżamy porno, to dla mnie trochę za toporny punk. Wspaniały na koncertach (pamiętam kiedyś w Uchu, kiedy żwirowskiego wzięli za ochroniarza, wpuścili na scenę i darmowym piwem spił się, uciekł z papierosem kamy i następnego dnia przyszedł do szkoły z szyną odciśniętą na czole). Ale nie do słuchania, dla mnie, na co dzień. Zbyt ciężki wokal. Ciężkie brzmienie. Stary polski punk.

Ale jest taki kawałek którego słuchać mogę zawsze. Dezertera właśnie. I nie, żadne z Nosowską, która swojego czasu włóczyła się z nimi na trasie. To stary, dobry, Dezerter. Zaczyna się jedynm mocnym akordem, z werblem. Potem schodzimy co kadencję. I nagle - śpiew

Kiedy patrzę jak trzymasz karabin
I nie jestem pewien następnego dnia
Wtedy myślę o mojej generacji
Która zapomniała że jest Bóg

[...] i teraz szybko szybciej znacznie szybciej



Czasem chcę ci powiedzieć
Że twoja droga jest morderczo zła
I wtedy depczesz moje słowa
I mówisz:
Ten człowiek musiał zwariować!

A ja widzę coraz więcej zła
i coraz więcej przemocy
Wtedy właśnię myślę o mojej generacji
O której zapomniał chyba Bóg

Więc - proste słowa. Ostre gitary, żadnych riffów. Przeszywający głos. Kawałek z gatunku tych rozpierdalających.
Kiedyś ktoś napisze piosenkę o mojej generacji.. O czym? Nie będzie przecież krzyczał "czemu zapomnieliśmy o Solidarności!" albo "telewizor meble maly fiat - oto marzeń szczyt". Czy też "generacja nic generacja nie". Pewnie zacznie się jakoś tak "86 dzieci czarnobyla". Później - to zależy od tego jak będziemy żyć. A moze nikt nie spojrzy brudnej prawdzie w twarz? Może wszyscy będziemy czyści i wymyskani, zaśpiewa mi ktoś jeszcze tandetniej niż ostatnio Kombi "nasze pokolenie szczęśliwe jest" albo coś takiego.
Choć chyba jeszcze gorzej byłoby, gdyby nikt z nas nie nagrał takiej piosenki. Gdyby nie było żadnego pokolenia 86. Niczego, co nas łączy.
O la gente, la gente. El futuro? No lo siento...