Dół mi minął. Jakiś czas temu. Stwierdziłam, że bez sensu opłakiwać jedną porażkę, skoro najprawdopodobniej spowoduje to następną. Bo tak już mam. W jednej chwili załamuję się kompletnie, a za godzinę tryskam optymizmem, bo wymyśliłam dobrą stronę całej sytuacji. Możesz sobie pomyśleć, że jestem niezrównoważona emocjonalnie, względnie chora psychicznie, ale ja lubię tą swoją 'cechę'. I tak wymyśliłam, że skoro oblałam dwa egzaminy, no to mam więcej czasu na naukę innych. W związku z tym zamierzam mieć same conajmniej czwórki w indeksie w tym semestrze. Tak postanowiłam, i nie zniechęci mnie nawet moja matka próbująca mi od ponad dwóch tygodni wmówić, że jestem hańbą rodziny numer jeden.