Nie mogę już. To mnie przerasta. I dziwi jednocześnie. Nie chcę tak dłużej. Coś musi się zmienić w mojej głowie. Coś musi zmienić moją głowę. Chcę korzystać z wolnego. W pełni. Ale nie mogę. Czemu? Bo temu. Tak wyszło. Jest mi źle. Nie wiem, jaki jest dzień tygodnia, ani który dzień miesiąca. Nie znam godziny, bo mi się zegarek zepsuł. Śpię do 18. Potem do pracy. Zasypiam o 7. Niedawno też tak zasypiałam, ale wtedy noce były przyjemniejsze. Reasumując - sux.