Clifford Lee Burton

27 września 1986 był dniem, który na długo pozostanie w pamięci wszystkich fanów trash metalu. W tym nieszczęsnym dniu zginął Cliff Burton, basista Metalliki, idol wielu ludzi.

Cliff od małego był związany z muzyką. Właśnie od swoich rodziców, którzy byli hipisami, przejął swój wygląd, ideały i przede wszystkim sposób bycia. Liczącym się zespołem, w którym grał przed przejściem do Metalliki był zespół Trauma. Właśnie z nim utwór Such A Shame znalazł się na drugiej części składnaki Metal Massacre.

Metalliki odkryła Cliffa w sierpniu !982 roku. W tym właśnie czasie zespół Trauma grał w klubie Wiskey-A-Go-Go. Lars'owi i James'owi od razu spodobała się gra Cliffa. Ponieważ sytuacja w Metallice coraz bardziej się pogarszała (były problemy z gitarzystą prowadzącym Dave'em Mustainem, basista Ron McGovney nie traktował zespołu poważnie) postanowili namówić Cliffa do przejścia do Metalliki. Cliff w końcu się zgodził, ale pod warunkiem, że zespół przniesie się z Los Angeles do San Francisco. 5 marca 1983 Cliff zagrał swój pierwszy koncert z Metallicą w klubie Stone w San Francisco. Cliff nagrał z zespołem 3 świetne albumy..

26 września, podczas tournee po Europie, Metallika grała koncert w Solnahallem w Sztokholmie. Zaraz po koncercie wyruszył w drogę na następny koncert, który miał odbyć się w Kopenhadze. W okolicy małego miasta Ljungby, autobus zespołu wpadł w poślizg na oblodzonej drodze i koziołkując wypadł z trasy. Wszyscy jadący doznali tylko niewielkich obrażeń, jednak Cliff Burton zginął na miejscu. Istnieje kilka wersji tych tragicznych wydarzeń. Oficjalna wersja tego nieszczęsnego wypadku głosi, że: Cliff spał na łóżku w autobusie, gdy o godz. 5:15, po wywrotce, został wyrzucony przez okno i przygnieciony przewracającym się pojazdem. Lars złamał palec u nogi, Kirk miał poobijaną twarz. Policja aresztowała kierowcę w wyniku rutynowych czynności, ale zwolniła go niedługo potem, określając jako przyczynę wypadku oblodzenie drogi.

W pamięci członków Metalliki Cliff pozostanie na zawsze.

"Po dziś dzień, myślę o nim każdego dnia" Kirk Hammett, 1988

Cliff Burton na zawsze pozostanie w naszej pamięci. Na jego płycie nagrobkowej napisane jest:

"Dziękujemy za twoją piękną grę."


Wszystko co piszę dotyczy Metallici... Teraz o moim ukochanym zespole...

Nirvana - amerykańska grupa grunge'owa, utworzona w 1985 roku. Początki subkultury o nazwie grunge, związane są nierozerwalnie z tym zespołem.
Historia
Grupa została założona przez Kurta Cobaina i Chrisa Novoselica w 1985 w Aberdeen w stanie Waszyngton.
Początki zespołu siegają 1988 - to wtedy Cobain nadał mu nazwę Nirvana i tak już pozostało do roku 1994. Zespołowi udało się wybić ponad przeciętność albumem Bleach wydanym przez wytwórnię SubPop 15 czerwca 1989. Zawierał on charakterystyczną "brudną" muzykę opartą na prostych liniach melodycznych, która wywodziła się zarówno z tradycji punkowych, jak i klasycznej amerykańskiej muzyki. Na okładce Bleach widnieje nazwisko Jasona Evermana, który jednak nie brał udziału w jej nagrywaniu - stało się tak ze względu na jego pomoc finansową przy produkcji albumu. Bleach uzyskała w niezależnym środowisku pewną renomę i dzięki niej Nirvana zaczęła się cieszyć sławą na zachodzie USA.
Tuż po premierze Bleach zespół opuścili Everman i Channing. Miejsce za perkusją zajął multinstrumentalista Dave Grohl, znany wcześniej z punkowego projektu Scream. Już z Grohlem udało się Nirvanie podpisać kontrakt płytowy z wytwórnią Geffen, co umożliwiło zespołowi promocję na całym świecie i ostateczne zerwanie z etykietką zespołu o lokalnym znaczeniu, czego muzycy bardzo nie chcieli. Przy współpracy z wytwórnią Geffen - DGC Nirvana nagrała w 1991 płytę Nevermind, która zdobyła olbrzymią popularność i okazała się ogromnym sukcesem komercyjnym. Z jednej strony grunge'owe środowisko cieszyło się, ponieważ w sukcesie Nirvany widziało szanse sukcesu i wyjścia z podziemia również dla siebie, z drugiej strony jednak zarzucano Nirvanie komercjalizacje i zatracenie własnych, muzycznych ideałów. Zespół okrzyknięto legendą, a płyta Nevermind trafiła na pierwsze miejsca list przebojów, okazując się jedną z najlepszych płyt lat 90. Utwory takie jak "Come As You Are" czy "Lithium" stały się bardzo popularne, zaś "Smells Like Teen Spirit" uważany jest za hymn pokolenia lat 90-tych i zaliczany do najbardziej znanych rockowych utworów. Na liście najlepszych utworów wszechczasów zajął on 8 miejsce, a płyta Nevermind uważana jest za trzecią najlepszą płytę w historii muzyki rozrywkowej.
24 lutego 1992 roku Cobain ożenił się z wokalistką grupy Hole Courtney Love. Od tego momentu nasiliły się problemy lidera zespołu związane z nadużywaniem narkotyków. W tym klimacie powstała trzecia i ostatnia płyta długogrająca tria zawierająca premierowy materiał In-Utero, wydana przez wytwórnię DGC w 1993 roku. Zawierała ona bardziej eksperymentalną i pełną "gitarowego brudu" muzykę. Przed samym wydaniem albumu zespół miał spore problemy z wytwórnią, która domagała się muzyki o bardziej komercyjnym brzmieniu. Kurt Cobain oświadczył: 'Dorosłym się to nie podoba', mając na myśli pracowników wytwórni. In Utero była dość jednoznaczną odpowiedzią na wcześniejsze zarzuty o komercję. Nie zabrakło też osobistych porachunków - na albumie umieszczona jest piosenka pt.: "Frances Farmer Has Revenge On Seattle" ("Frances Farmer mści się na Seattle") będąca jasną odpowiedzią na artykuł dziennikarki Vanity Fair, przez którą Kurt i Courtney stracili prawo do opieki nad swoją córką. Płyta stała sie jednak od razu hitem debiutując na liście Billboardu, a do dziś sprzedano w samych Stanach Zjednoczonych ponad 5 milionów jej egzemplarzy. Szczególnie cenionym utworem okazał się pierwszy singiel z tego albumu - "Heart Shaped Box" - do którego stworzono psychodeliczny teledysk. Od 1993 roku stan psychiczny Cobaina zaczął się gwałtownie pogarszać.
Przed ostatecznym rozpadem zespół zdążył zatrudnić drugiego gitarzystę Pata Smeara, by wspomógł Nirvanę na koncertach. Niedługo potem Nirvana nagrała płytę live - MTV Unplugged In New York - która zawierała piosenki wykonane w wersjach akustycznych. Uznano ją za jednen z najlepszych albumów wydanych w 1994 roku. Grupa zakończyła działalność po śmierci Kurta Cobaina 5 kwietnia 1994 roku.
Okoliczności śmierci Cobaina nie są jasne. Oficjalnie przyjęto wersję, że muzyk popełnił samobójstwo. Istnieje jednak wiele poszlak wskazujących na błędność tego założenia.
Pozostali członkowie Nirvany kontynuują swe kariery muzyczne z różnym powodzeniem. Dave Grohl założył swój własny zespół Foo Fighters, który odnosi niemałe sukcesy. Całkiem niedawno Grohl wziął udział w projekcie muzycznym - Probot. W ten sposób spełniło się największe marzenie tego muzyka - Dave zagrał obok swoich największych idoli m.in. zagrał z Lemmym z grupy Motörhead. Natomiast Chris Novoselic zakładał kapele grające alternatywną muzykę, nie osiągając jednak większych sukcesów. Były to m.in. Sweet 75, a ostatnio także Eyes Adrift. Po rozpadzie Nirvany popularność muzyki grunge nieco osłabła. Choć, jak to napisał Kurt Cobain, "Grunge umarł, ale żyje wśród nas" (ang. "Grunge is dead, but lives in us")

Skład
• Kurt Cobain (śpiew, gitara) (1987-1994)
• Krist Novoselic (gitara basowa) (1987-1994)
• Dave Grohl (perkusja, chórki) (1990-1994)
• Chad Channing (perkusja) (1988-1990)
• Aaron Burckhard (perkusja) (1987-1988)
• Dale Crover (perkusja) (1988, 1990)
• Dave Foster (perkusja) (1988)
• Jason Everman (gitara) (1989)
• Dan Peters (perkusja) (1990)
• Pat Smear (gitara) (1993-1994)

Dyskografia
• Bleach (1989)
• Nevermind (1991)
• Hormoaning (1992 – tylko w Australii i Japonii)
• Incesticide (1992)
• In Utero (1993)
• MTV Unplugged in New York (1994)
• From the Muddy Banks of the Wishkah (1996)
• Nirvana (2002) (także pod nazwą Best Of 1988-1994)
• With The Lights Out (2004)
• Sliver - The Best of the Box (2005)

Następna notka o tym, co mi się nawinie... :)