a noc w noc śnią mi się zagadki i spóźnienia:
siedzę w nieznanym sobie dziwnym miejscu, rozkładam (na czas) szyfr na części pierwsze, potem widzę, że czas się właśnie skończył, ale zdążyłam; coś innego jednak mi ucieka: biegnę więc przed siebie, żeby zobaczyć, jak odjeżdża autobus, co zabiera deszyfrantów do domu.
na myśl o powrocie do domu piechotą odbiera mi sen, bo droga jest przez ciemny park i krzaków po drodze gęsto.