Jablka. Telewizja, gdzie sie morduja. Piwo, ktore stoi na stole. Slownik. Moze takie wlasnie jest zycie? Moze powinnam byc chlodna jak stal i twarda jak.. jak nie wiem co.
Moze powinnam siasc i smiac sie wraz z innymi.
"Ha ha ha, moj Ty Boze, spojrzcie tylko, ale fajnie odmrozona raczka, ha ha ha, lepsze to niz w zime! Ha ha ha".
Moze jestem jakas nienormalna.
Znajac zycie bedzie za jakis czas (i tak pewnie nikt nie napisze, a jesli, to,0): "Oj nie badz taka nadwrazliwa". Itd.
Tak.
Ale ja oczywiscie jestem potworem. To, co mnie boli to maska. Zeby przypadkiem ludzie nie zobaczyli mojego obrzydliwego wnetrza.
Bracia i siostry! Strzezcie sie! W glebi duszy kazda odcieta glowka kotka mnie bawi, ludzie niepelnosprawni sa dla mnie tyle warci, co ..., a ja sama nie mam uczuc.
O tak! Here I am!
Jasne, ze jestem nadwrazliwa. Jak uslyszalam, ze mozna miec w wieku 20 lat zawal, to sie przerazilam.
Ale tez mam cos dziwnego w sobie. Bo dotad zyje. To chyba jeszcze pozyje, nie?
-----