'ja wiem jedno,
gdy uczucia bledną
kiedy tracisz swoją pewność
zgasło światło i nadeszła bojaźliwa ciemność
nagle coś, co było bliskie, wymarzone
już na całe życie znikło,
wyschło niczym kropla jesiennego deszczu,
spaliłem nietypowy most,
choć ten ktoś nie spaliłby go nigdy
a tu los na złość
sprawił że uczucia niczym twardy głaz zamilkły

broniłem się od myśli,
uciekałem od tych wspomnień w bólu i zawiści

poplątany w zwoje kolec dzikiej róży
jeszcze bardziej kłuje
kropla deszczu w szybę wystukuje,

'czy ten płomień został zagaszony?,
czy w ogóle został zapalony?
czy słowo kocham było tylko słowem,
czy to co powiedziałem było tylko tym co powiem?
zamknięty w sobie i samotny
niczym sam na morzu dryfujący statek,
świat pełny jest zagadek,
w których trudno coś odgadnąć

znasz dobrą odpowiedź?
zgadnij albo sam sobie odpowiedz,
zanim zgaśnie światło,
przemyśl,
pomyśl,
czy wybrana droga to jest właśnie ta?

ja posłuchałem głosu duszy idąc drogą odpowiedzi serca'

'światło zgasło,
czy aby zgasło? no właśnie!
promień duszy przecież Cie oświetla wtedy raźniej
sam dla siebie układasz pytanie,
łamiesz bezsensownie róże,
pozwól że powtórze jeszcze raz:
'słuchaj ciszy duszy, głosu serca, łam głaz,
wtedy odpowiednią drogę poznasz'

[memento]