Wiesz jak to jest, jak Ci o szóstej rano zaczynają wiercić ścianę przy uchu tak, że aż spadasz z łóżka? Jak nie idziesz na wykład, bo jesteś zajęty waleniem w ścianę żeby przestali wiercić, a na wykładzie sprawdzają obecność? Jak wychodzisz ponad godzinę przed ćwiczeniami na zajęcia o jedenastej, a jedziesz ponad półtorej i nie zdążasz na te zajęcia? Jak drogę powrotną robisz w półtorej godziny również, bo pan kierowca zdawał na prawo jazdy u ruskich na bazarze. Jak cały autobus śmierdzi, bo najwidoczniej przez 100 metrów jechał na jedynce, zakorkował całe skrzyżowanie, bo zapomniał, że skręca? Wiesz jak to jest, jak nie masz w pokoju światła, bo matka nie może się zmobilizować, żeby Ci na nie dać pieniądze, albo sama je kupić? Jak to jest, jak drukujesz dla matki dokument, a w momencie, gdy chcesz wydrukować jebane 10 stron na kolokwium drukarka robi bzzzzt i się nie włącza? I nie możesz sprawdzić kabli, bo nie masz światła w pokoju? Wiesz jak to jest, jak wynosisz drukarkę do kuchni, bez kabli oczywiście, włączasz tam światło i rozwalają się korki? I jesteś totalnie bez światła, bo nie masz nawet latarki, ani zielonego pojęcia gdzie jest komórka? Jak ku uciesze sąsiadów z szeroko otwartymi drzwiami na klatkę i zapalonym światłem również na klatce, majstrujesz przy korkach, które są ustawione za wysoko dla Ciebie? Nawet jak stoisz na krześle.
Nie, to kurwa nie jest pech. To coś gorszego.