Uslyszalam ciekawe zdanie. Rozmyslalabym dlugo, czy prawdziwe, ale ciekawe.
Ktos do kogos: "Po co zamartwiac sie nad przeszloscia? Ona juz nie istnieje. Przyszlosci tez nie ma.".
Krotkie zwiezle i tresciwe.
Wbrew wszystkiemu, co we mnie sie zawsze dzieje, ja mysle nad przeszloscia, az za duzo, rozpamietuje, staram sie dojsc do wnioskow, boli, szarpie, czasami usmiecham sie na mysl o dobrych momentach. Zyje tez przyszloscia. Czemu.. No coz, nie teraz, nie tu. Ja zyje przeszloscia i przyszloscia.
To tak, jakby mnie ktos z Afryki przeniosl w czasie setnej sekundy na Grenlandie.
Nielogicznosc tego twierdzenia latwo jest dowiesc: np. dzieci maltretowane w dziecinstwie, nawet, jesli byly zbyt male, by byc swiadome maja utrwalone te wydarzenia i odczucia im towarzyszace i odbija sie to na ich w przyszlosci, na psychice i dzialaniach. To jedno z wielu.
Logicznosc tego twierdzenia latwo jest dowiesc: to szczera prawda. Czy teraz jest wczoraj albo jutro, albo 9 stycznia 1987 lub 3 maja 2003 ? Nie. Dzis jest, jesli sie nie myle, 26 wrzesnia 2000.
Wlasnie: "jesli sie nie myle". A jesli sie myle? Moze czas nie podlega trakiej klasyfikacji, jaka wymyslili ludzie. Moze jest czyms, co nie ma absolutnie zadnych punktow. Moze jest otaczajaca nas szklana bania. Dla nas istnieja minuty, godziny, ery. Moze to blad. "Blad w sztuce".
Jest wiele tym podobnych twierdzen, ktore brzmia madrze, ale tak naprawde niekoniecznie wiele wniesc potrafia. Rzuce jedno z miliona, ktore potrafi wpasc do glowy - "muzyka jest jak woda". Moze niezbyt trafne do analizowania, a moze inaczej: do zaprzeczania lub przytakiwania, ale niech mi ktos udowodni, ze muzyka jest woda! Albo niech mi ktos zaprzeczy, ze muzyka nie jest woda.
Albo nawet inne: "niebo jest niebieskie".
Niech mi to ktos udowodni. Ja cos widze. Czy to jest niebieskie? Niebieskosc? A moze w oczach innego to pomarancz? Zolc? Biel? Granat?
---------------------------------------------------------------------