zastanawiające: osoby, których na starcie w nowej pracy nie znosiłam i reagowałam wysypką na samą myśl, że możemy zasiąść wspólnie i zrobić w duecie ładny wieczór- są mi dziś najbliższe. rozumiemy się bez słów i wystarczy gest dłonią, i wiadomo, że będę podmieniała klipy, i wiadomo nawet które.
czasem, dla porządku, mówię, że "to i tamto wymieniam na sramto i owamto", ale nauczyłam się już chyba robić to na tyle bezpiecznie (czytaj: odpowiednio wcześnie), że kiwnięcie głową mojego partnera oznacza zupełny luzik, i spoko, i kilkanaście sekund w zapasie.
porozumienie bez ani litery; zasada spojrzenia i skumania jednocześnie; przyzwolenie i działanie.
i nawet nie rozmawiamy potem o tym.
ot, robota, ale zaczynam lubić bardzo bardzo.