tak po prostu
mijamy sie na ulicy
ogladamy sie
mijamy
wpadamy na siebie
cokolwiek

mijam dziesiatki ludzi na ulicy
mijamy sie tak bezbolesnie
ale dzis mijalam pewna osobe
z plecakiem
obrocilismy sie
i juz wiedzialam, ze cos jest nie tak
22 z minutami
ciemna ulica
jak nic
brakowalo tam strzalu
zawsze uwazalam, ze strzal w plecy jest najlepszy
najbardziej boli
chwila konternacji
w ciemnosci mierzymy bialka swoich oczu
odwracam sie
juz wiem, ze jestem na celu
czuje ten pistolet na sobie
licze kroki
jeden
dwa
trzy
dziesiaty
dwudziesty
odwracam sie, widze ten pistolet
wycelowany we mnie

lepiej przylozyc glowe do poduszki i obrocic to w tani koszmar
wiec obracam, wiec wypieram z pamieci
dopoki znow nie spotkamy sie, i znow nie bede liczyc darowanych mi krokow


sto pierwszy