Nie jestem w stanie patrzeć na ekran komputera. Wszystko mi się rozmazuje. Moja rzeczywistość istnieje za oszronionym oknem, zaparowanym, bądź pełnym kropel deszczu. Czuję się bardzo źle pod względem fizycznym. Osłabiona...
Wczoraj leżeliśmy razem w łóżku. ON też choruje.

Piątek spędzony na dyskotece, jedno piwo i pół paczki papierosów. Zdenerwowana byłam. Za dużo przeżyć związanych z szanowaniem drugiej osoby. I za mało wiary w lepsze dni.

Aktualnie czuję się... wolna. Ogarnia mnie taki wewnętrzny spokój. I z tego co chyba dobrze mi się wydaje- szczęśliwa. Wiele czynników wpływających na takie moje samopoczucie jest nieznane. I całkiem nowe.
Dobrze mi z tym.



Każdy kto kocha jest słaby.
Bo wtedy Świat opiera się tylko na jednej osobie.