W moim domu straszy

Dziś w nocy przyszli do mnie wszyscy XIX-wieczni żołnierze z pourywanymi kończynami, kulami w głowach i sercach. Wieśniacy wycieńczeni głodem i chorobami. Wysuszone psy ciągnęły na łańcuchach swoje budy. Katowane dzieci krzyczały panicznie. Nie mogły znaleźć wyjścia i nie za wiele z tego rozumiały. Jak to dzieci.

Na nich wszystkich stoi ten dom. Solidny fundament, nie ma co. Po gnijącym cierpieniu stąpam do raju. Jest pięknie, a ludzie tacy wspaniali.