Nocą podobno płacze się swobodniej...

W takich chwilach zastanawiam się czy istnieje na świecie piosenka równie smutna co ja. Kurwa, niby jest fajnie, bosko a tutaj oglądniesz jakiś zasrany film (Miasto Aniołów) i włączają się retrospekcje. Wiem dobrze, że każdy tak ma. Siedzi i zastanawia się czy to jest jakaś kara, czy poprostu tak ma być. Jasne, z kimś źle, samej gorzej. Nie nawidze użalania się nad sobą, ale do cholery... Czasem człowiekowi puszczają nerwy. Zamykasz oczy a gdy je otwierasz świat jest rozmazany, jak za mgłą, a strugi płyną Ci z oczu. Jest jeden wiersz, 2paca, który zawsze przypomina mi się w takich chwilach:

CZASAMI PŁACZĘ
Czasami kiedy jestem sam

Płaczę, bo siebie tylko mam

Moje łzy są gorzkie i ciepłe

Pełne życia choć nieforemne...

Płaczę, bo serce mam rozdarte

i już dalej iść nie mogę

Gdybym miał się komu zwierzyć

Płakałbym pośród mych przyjaciół drogich

Ale znasz kogoś, kto znalazłby tę chwilę

by pomóc tobie dalej iść

Świat pędzi i ominie Cię raczej

niż zatrzyma się, by spytać dlaczego płaczesz

To takie bolesne i smutne i czasami płaczę

a nikt nie pyta o przyczynę...





Świat pędzi i ominie Cię raczej niż zatrzyma się, by spytać dlaczego płaczesz... Nie, wcale nie jestem płaczkiem i nie rozczulam się na każdą dobrą okazję, ale przychodzi moment, kiedy hmm. Jakbym mogła w tym momencie skoczyć w osnutą czzernią, mroczną przepaść to zrobiłabym to. Tak, ciężko jest żyć po pierwsze - ze świadomością swojego charakteru, a po drugie samotnie... Samotność. Za dnia nie jest cieżko, gorzej w nocy - osoby, które - podobnie jak ja -lubią rozmyślać w nocy, pewnie znają ten bezwład umysłu. Coś poprostu wkrada Ci się do myśli i nie chce wyleźć. To takie uciążliwe a przecież nikt nie chce płakać, nikt z Nas nie pragnie cierpienia ani bezsennych nocy. SMutek jak smutek, ale ta złość, ten gniew. Takie sytuacje nawet pozwalają zrozumieć, co się dzieje w umyśle osoby, która popełnia samobójstwo. Gubi się w tych myślach - nie widzi dobrego wyjścia - dla niej istnieje tylko zło - wszystko nie ma sensu. Heh, nie nie zamierzam tego robić. Dla mnie życie jest za cenne - ktoś je nam dał, "w bólach" rodził Nas - jak Bóg przykazał, a my jednym ruchem i "za pomocą " jednego pochopnego wniosku tak poprostu ,zmarzemy się ze świata. Nie, to chyba jest za łatwe.





Wczoraj doszłam do wniosku, że szukam szcześcia tam gdzie go na prawdę nie ma. I robię to z pełną świadomością. Troche czytałam o tych bzdurach i istnieje coś takiego jak scenariusz życia tzn. jakieś traumatyczne wydarzenie z Twojej przeszłości zapoczątkowało pisanie przez Ciebie tej samej histori na różnych płszczyznach życia. Tak mają ludzie, którzy np. byli molestowani w dzieciństwie lub żyli w patologicznych rodzinach. Niestety, istnieją tacy idioci, którzy nieświadomie albo całkiem świadomie, ale nie interesując się konsekwencjami tego czynu, krzywią, niszczą, brudzą psychikę dziecka. Nie, nie miałam takiej przeszłości. Ale powiedzmy, że mam hm ryse na szkle, na mózgu heh. Nie, NIE UŻALAM się nad sobą, ale wkurwia mnie to wszystko czasem z takim natężeniem, że siadam na fotelu, spuszczam głowę, ukrywam ją w dłoniach zamykam oczy i bah... One same lecą, a nawet ich nie zapraszałam. Dziecinada, ale no... Co poradzić, puszczają nerwy i koniec.

Jesteśmy tylko ludźmi, z emocjami, z sercem, które bije w swoim określonym tempie, no chyba że się zmęczymy wysiłkiem fizycznym heh. W przeciwieństwie do nagromadzenia emocji. Pech tak chciał, jestem zbyt uwrażliwiona na ten cholerny świat.


Dlaczego? O to pytam już od paru dobrych lat...


Miało nie być takiego czegoś tutaj. ale przecież o to chodzi - to jest blog. Dobrze jak czasem ktoś poczuje czyiś ból...



W klimacie dzisiejszego dnia - nocy:







On po lewej muru, ona po prawej stronie.. I tak milczą w bólu... Trzymając się za dłonie... Podobni do ...siebie>



Oto Ja:D w wersji black&white:D