Opieranie się wyłącznie na własnym autorytecie wymaga odwagi na początek.

Gdy nie ma już żadnych zasad z zewnątrz, żadnej moralności, żadnych autorytetów.
Nie ma religii, przykazań i świętych pism.
Nie ma rodziców i ich zdania, nie ma idoli, nie ma wzorów jak postępować.
Nie ma oparcia w tradycji, zwyczajach, w przekonaniach co trzeba, a czego nie wolno.
Wszystko można, wszystko jest dozwolone.
Nie ma piekła, nie ma nieba, nie ma Boga ani świętego Mikołaja.
Nie ma filozofów, mistrzów, nauczycieli i naukowców.
Nie ma wiary w cudze słowa.
Nie istnieją partie, idee, ideologie, nie ma służenia czemukolwiek i komukolwiek.

Gdy pozostaje to co jest.
Gdy pozostaje po tym wszystkim wielka pusta przestrzeń.

Gdy wewnątrz jest tylko mój własny głos.