Chwyciłem mocno szklankę, wszystkimi dłońmi, jakie posiadam.
A posiadam tylko dwie, albo aż dwie. I tak zań jestem wdzięczny.
Przystawiłem wargi do krawędzi, by tchnąć nad powierzchnią herbaty.
Tchnąłem zaś po to, by jej temperatura nie sparzyła mi języka.
Języka, po którym to cieplutka herbatka z miodem spływać będzie.
I odstawiłem, przed siebie, szklankę , by dorwać wreszcie klawiaturę.

Cztery dni to jednak zbyt długi czas, jeśli chodzi o przerwę od nloga.
Więc mogę też powiedzieć, że nareszcie się przemogłem. Prawda ?

A pisać mam o czym, przynajmniej tak sądzę. Albowiem ? Wszystko leci.
Wszystko leci, kieruje się do przodu, pędzi za niewiadomo czym.
No, może prawie wszystko. Znajdzie się pare wyjątków w tym wszystkim.
Zatem ? Kto majstrował przy skrzyni biegów pojazdu, zwanego dalej życiem ?
Jeśli jest taka Osoba, to niech nie boi się wystąpić z szeregu i przyzna się.
Nie ugryzę, nie spróbuję uszkodzić zdrowia, przecież nie zabiję.
Chciałbym tylko zapytać o to, po co to działanie ? Możemy przecież ciut wolniej.
Bo jeśli chodzi o mnie to ja, z ręką na sercu mówię, że lubię sobie podumać.
Przecież chyba nic nie zaszkodzi chwila poświęcona na odpoczynek, na zadumę ?

Niemy apel pojedynczej istoty ?

(To jak ? Rozstawiamy ekwipunek, siadamy i dumamy ?)