Od momentu ostatniego wpisu minęło już tyle czasu, że wstyd mi strasznie. Obiecywaliśmy sobie z mamą, że nie dopuścimy do takiej sytuacji ale oczywiście rzeczywistość jak zwykle jest inna. Ale dość o nas. Marysia kucyki nosi bez problemu i są one coraz dłuższe i piękniejsze. Nasze dziecko od 2 tygodni CHODZI DO PRZEDSZKOLA!!!. Straznie się obawialiśmy jak to będzie, tym bardziej, że nasza córa była straszny niejadkiem i tak naprawdę w grę wchodziły dwie potrawy: placuszki i pierogi. Okazało się, że nasze obawy były zupełnie niepotrzebne, bo Marysia poza jedną awanturką pierwszego dnia z powodu marchewki, wcina wszystko co jej podadzą nierzadko prosząc o dokładkę. Wszystkie panie w przedszkolu mówią, że jakby wszystkie dzieci tak jadły to nie musiałyby siedzieć w ogóle na stołówce. Mańka podobno chodzi sobie po całym przedszkolu, przenosi się sama do innych sal żeby pobawić się z innymi dziećmi i potem trzeba jej szukać. Niestety nie wszystko jest takie piękne. Nasze dziecko przechodzi prawdziwy bunt 2 latka. W domu mamy próbę sił, która polego na tym, że Marysia próbuje wybadać ile jest w stanie osiągnąć krzykiem. A że głosik ma bardzo donośny to jest to bardzo uciążliwy i denerwujący problem. Staramy się nie ustępować ale różnie to bywa. Miejmy nadzieję, że niedługo jej się znudzi taki nieowocny krzyk.
Oczywiście mieliśmy do opisania mnóstwo przezabawnych historyjek, w których nasza córka gra pierwszoplanową rolę ale teraz oczywiście nic sobie nie mogę przypomnieć.
To tyle. Na razie
Kocham cię Marysiu
tata