Uroki macierzyństwa.
Byćmoże są takie dzieci,które same sobie wszystko ze sobą robią, a potem wszystko potrafią, zas na koniec mówią "mamo zdałam maturę i wyjeżdżam, bo nie chcę ci więcej sprawiać kłopotu".
Najprawdopodobniej takie historie zdarzają się w magicznym świecie lalki Barbie jako księżniczki w wielkim mieście.
My żyjemy w demonicznym świecie Klausa Barbie i kiedy już nasze dziecko znalazło cudowne przedszkole, które przyjmie go z otwartymi ramionami za 1000 zł miesięcznie, to co robi Młody? Rozchorowuje się na zapalenie zatok.
Ja jako ledwie już żywa matka pierwszy raz w życiu zdołałam podołać archetypowi matki-polki kury domowej i jej małego domowego przedszkola.
Dziś więc zjedliśmy wszystkie posiłki o wyznaczonych porach i zawierały dokładnie to, co powinny. Co nie jest kurwa proste. Kto z was jadł dwudaniowy obiad o 12:00? W nocy, to zrozumiałe, a w dzień, już nie tak łatwo,.
Robiliśmy obrazki z plasteliny i fasoli (o czym świadczą ślady na dywanie, ale ciiii)
Piekliśmy ciasteczka, przygotowałam drugi obiad... dla męża... zbudowaliśmy tory kolejowe dla Kubusia Puchatka i Jego Przyjaciół, obejrzeliśmy film o Pszczołach w trakcie którego spierdoliła mi się lampka nocna na twarz i wcale nie było fajnie, bo do lewego opuchniętego oka, doszło prawe podbite siłą 45 Wattów.
I jedno co mogę powiedzieć. Mam już tego dosyć. Jak ktoś to lubi, to musi być z innej gliny ulepiony.
Golem czyli. Bez obrazy, ale znowu tęsknię za pracą.
I tak mamy sukces, bo zamiast wałkować nieustannie przygody Puchatka i Przyjaciół przy Studni Życzeń, który to film otrzymał nasz potomek od babci i od dwóch tygodni jest to jego ukochany obraz, 10 gwiazdek na 10 w dziecięcym IMDB, tymczasem ja dzisiaj do kawy i gazety (a tu mnie macie, prawdziwa matka polka nie siedzi z kawa i gazeta przed telewizorem, chocby przez 3 minuty)obejrzałam z 5 minut porannego programu TVN24 i dacie wiarę, że nie było tam wreszcie nic o Prosiaczku, Króliku i Kłapouchym?
Ależ to była ulga.
Jeszcze kilka dni i trzeba będzie z pawlacza zdjąć Nagły Atak Spawacza,bo tylko oni wiedzą jak prawdziwie wyrazić osiedlowe emocje.