I znów przekręcam głowę w lewo, żeby tylko zerknąć na chwilę przez okno.
Nie do końca ciemno i znowóż na pewno nie jasno. Taki poranek mi się podoba.
Taki poranek nie jest niczym dziwnym o tej porze roku. Ale jednak swój urok ma.
Chociaż ? Jeśli już się robi, co raz to bardziej, jasno to nie jest to też niczym złym.
Zwłaszcza dziś, w tym momencie, gdy przypominam sobie to, co mi się śniło.
Nie było to, prawda, żadnym koszmarem. Tylko, że zbyt bardzo mi się kojarzyło.
W końcu trudno, żeby było inaczej. Lecz ? Nie chce mi się nad tym dalej rozwodzić.

Gdyż ? Całe wczoraj w obłokach przebujałem, bujałem się, aż do snu.
Do takiego bujania się, pod "białą flagą obłoków" nie można mieć pretensji. Ot co.
Więc ? Póki mam jeszcze czas, to sobie tak pobujam. Z resztą ? Chyba mi wolno ;).
I tylko modlę się, o to, bym mógł przenieść to w rzeczywistość. Tak, jak dawniej.

(Quam aer, quam nimbus. To samo to znaczy.)