Pogoda, ta zaokienna, sprawia wrażenie, jakby dziś akurat był piątek.
Piątek, albo tak, na dobrą sprawę, w kalendarzu sobota, w wakacje.
Stąd też będę didymosem i po prostu nie uwierzę, bo poniedziałek.
Mimo to słyszysz ? To rozpoczyna się proces korcenia mnie samego.
Korci mnie, skręca mnie, bierze mnie, byleby tylko wyjść z tego domu.
Fakt, prawie, że opustoszały jest, bo cóż to takiego, że jest siostra ?
Praktycznie niczym. Nie dbam o to, po prostu chciałbym i chcę wyjść.

Pozostaje mi jeszcze jedno, małe, acz nader adekwatne pytanko.
Mianowicie ? Dokąd by tutaj wyciągnąć siebie samego ? Dokąd ?
A jako, że w kolejce, za pytaniem stoi odpowiedź, to się cieszę.
Już. Kilka chwil zastanowienia się i już, już wiem. Chyba, o, tam.

I jak na ironię losu ? Mój dobry nastrój przeżywa, od wczoraj, agonię.
Mam jednak, cichą co prawda, ale nadzieję. Oby się polepszył.
Rzecz jasna, by też się polepszyło. A co ? To ja już, też, wiem co ;).

(Bez większej ilości backspace'ów. Coś się dzieje ?)