Spokojnym, acz zdecydowanym, krokiem, zmierzamy do 'kuchnii'.
Następną czynnością, którą to 'wykonujemy, jest wyjęcie 'mixera'.
Potem przychodzi kolej na 'przygotowanie' określonych 'składników'.

Gdy już to możemy odznaczyć, zabieramy się za ich 'wsypywanie'.
I tak, z początku, do 'mixera' trafia wszechobecny, wówczas, mrok.
By potem 'pochwycić' w dłoń tę dookoła rozpuszczoną mgłę.
Następnie 'pochylamy' się, gdyż trzeba wziąć do ręki pola, rolę.
Po 'dodaniu' pól powolutku zaczynamy 'dorzucać' do tego mp3.
Na sam, zaś, koniec, 'dokładamy' szczyptę własnego ego i wjo.

I trudno, bym nie miał wrażenia, że to nie ima się, wręcz, sensu.
Prawdę mówiąc ? Jedynie wspominam noc, z soboty na niedzielę.
Lecz fakt, spacer mi się podobał. Kocham pola.
Ale nie mam pojęcia o tym, po cóż mi te apostrofy ?

(I cóż to dało ? Nieco nostalgiczny nastrój.)