Miałeś rację dziś rano - jestem przybita zmianą kodu :/

Moja logika mi mówi,że nie młodniejemy, że taka jest biologia - komórki organizmu stają się coraz starsze i mniej wydolniejsze.

A ja zapieram sie rękami i nogami - mnie akurat to nie dotyczy.

Może dlatego,że do dziś byłam przekonana,że na 30stkę moje życie się skończy,że umrę, nie dożyje tych urodzin.

I w jakimś sensie miałam jakąś zamgloną wizję - żyć, żyć i jeszcze raz żyć na max, "Carpe Diem" i moja dewiza – "Żyj tak aby w ciągu 60sec móc zostawić wszystko". Nie widziałam mojego życia potem i może to mnie tak rozwala. Nie wiem co teraz.

Bylam w przedziale nr 20, którego drzwi się za mną zamknęły. Stoję na progu, przede mną otwarte drzwi do przedzialu nr 30 a w nim black pitch, niewidać co tam jest. Zajebiście czy chujowo dla mnie. W tył kroku nie moge zrobić. Albo zaryzykuję i wkroczę w ciemność – che sara sara albo skończę teraz i nigdy się nie dowiem.

Czy zwycięży moja wiecznie nie zaspokojona ciekawość i zrobię krok w nieznane? Czy też oddam tego vouchera Prachett’owemu Mr Death?