Helou.

A jednak.
Po raz kolejny stwierdzam.
Warto wierzyć we wszystko czego się pragnie. Ale tak z całych sił, tak naprawdę. Nie tylko, że sobie wmawiasz, że chcesz, że pragniesz, a tak naprawdę gówno robisz by wszystko osiągnąć.

Trzeba walczyć o wszystkich, których kochasz. O każdą chwilę, którą można z Nim spędzić.

Dlaczego czasami odpuszczam?
- bo mam zespół napięcia przedmiesiączkowego?
- bo pada deszcze, śnieg i całe to atmosferyczne gówno, którego mam dość?
- bo czasami wątpię.. "czy to wszystko ma sens.."?
- bo nie umiem okłamywać samej siebie? Uśmiechać się, gdy nie czuję się szczęśliwa?
- bo jesteś w chuj daleko. A ja Ciebie tak bardzo potrzebuję?
- bo mam sesje i jak zwykle "mamo..ja tego naprawdę nie zdam.."
- bo czasami nie wierzę w samą siebie,a co za tym idzie, czasami wątpię i w Ciebie
- bo 2 razy dostałam w dupę. Ostro.

Ale wiesz co?
Każda chwila, w której o Nas walczyliśmy pokazała mi, że okres minie, zima też, że wszystko ma jakiś sens, że nie trzeba okłamywać samej siebie tylko mówić prawdę, naprawiać to co sprawia, że jestem nieszczęśliwa, być przy Tobie w snach, a gdy to jest możliwe przy Tobie, wierzyć w siebie i zapomnieć o tym co było kiedyś i myśleć tylko o przyszłości.

Powinnam kogoś zacytować.. ale koleś git pierdoli zasady. I nie jest frajerem. Więc tego nie zrobię. Kalamburek inicjałowy.. M.G...

Jestem szczęśliwa. Dzięki Tobie.
Dam Ci wszystko.
"Daj mi przeżyć.."

trrryyyk:).. Ty wiesz co;*

Elooo.