"Niech wiatr wieje w twarz i niech zrywa ją
Niech się kładą do trumien jak prawda jest niewygodna
Niech ogień płynie i wodę obraca w proch
Na ostatnią salwę w imię dobra
Odpalaj lont zanim wypalimy się na nim
Zanim odejdzie gniew i ukradnie prawdę nam
Zanim niedobre dobro zagoi nam rany
I ja znowu będę chciał Cię znać
Biegnę i nie zabiegam o Twoje względy
Chowałem marionetki na linii Twoich wymagań
Kurtyna płonie, ujawnia Twoje błędy
A ja zamykam powieki w hołdzie dla zaufania
Głupia odwaga, głupia? Nie ma innej
I tak planeta oferuje dno albo mieliznę
Nie liznę życia bohatera dopóki nie umrę
Bo na błędy jest za długie a na chwałę za krótkie
Mówią: 'Charakter twardy hartuj!'
A dla równowagi mamy tylko piach i marmur
Mamy sześć miliardów powodów by ginąć
To zadanie dla bohaterów, dla mnie tylko miłość
Niewielu zna moją twarz tak dobrze jak wiatr
I jak moje łzy, mój pot, moja krew i mój uśmiech
Niewielu byłoby mną tam gdzie nie ma braw
A Twoje imię tylko na Twoich wargach jest dumne
Laury więdną na polu chwały
Głupota sieje terror gdy nie ma ziarna prawdy w niej
A my niezmienni siebie zmieniamy
I kłamiemy sobie w twarz póki ją mamy
Wiem, my jak nie mamy łez to mamy atrament
A kiedy mnie zalewa krew jesteście lżejsi o kamień
Zbieram rany, idę dumnym krokiem
dopóki moje sumienie nie zmieni kierunku na Golgotę
Nie gadałem z Bogiem, moje ego może tak
Ale wierzę w Niego i to jest dar"


Enson chyba jest najlepszym tekściarzem na ten czas w Polsce, bez kitu.