jem wczorajszy rosół, a w głowie mam jedną wielką pustkę. mam ochotę krzyczeć, ale wiem, że jakbym w ten sposób rozładowała gniew, moje struny głosowe mogłyby tego nie wytrzymać,a sąsiedzi, wiesz, mogliby zanadto się zainteresować.
znów muszę zaciskać pięści i tłumić w sobie żal.
czy kiedykolwiek będzie jeszcze dobrze?
pierdolę.