Warto mieć bufor finansowy - zebrać na specjalnym koncie środki wystarczające na kilkumiesięczne przeżycie.


___
Wtedy masz mocniejszą pozycję we wszelkich negocjacjach. Z pracodawcami, klientami, rodzicami, partnerem, kimkolwiek.

Jeśli brakuje kasy na czynsz lub na jedzenie, to wzrasta prawdopodobieństwo sprzedania się zbyt tanio, trwania w złym układzie, zgody na niekorzystne warunki. Jeśli masz bufor - czujesz się bezpieczniej, bardziej komfortowo, nie dajesz się zgnoić nikomu. Bo możesz w każdej chwili odejść - z pracy czy z domu. Raczej nie odejdziesz, ale inni będą czuć twoją mocniejszą pozycję.

I nie wydawać tej kasy choćby nigeryjscy książęta oferowali ci połowę spadku, znajomy sprzedawał samochód za bezcen, a super okazje przechodziły koło nosa. Na super okazje i wszelkie inne okazje można mieć oddzielne konta.

I nie mówić nikomu - oficjalnie tych pieniędzy nie ma. Wtedy odpada zmaganie się ze wszystkimi, którzy mogliby mieć plany wydania tych pieniędzy po swojemu. Np. na wakacje na które \"musimy\" właśnie teraz pojechać, na nową sukienkę, która jest absolutnie \"potrzebna\", itp. Wystarczy własnych pokus, bez dodawania do nich cudzych.

Można zrobić trick i powiedzieć sobie uroczyście, że zakładam Fundusz Opieki Nad Sobą i płacę tam składki. Te pieniądze nie należą już do mnie, a do Funduszu. Nie myśleć o tych pieniądzach jak o swobodnych środkach, a traktować tak jak składki emerytalne, jak coś co jest święte, nienaruszalne, poza wszelką dyskusją. Teraz mogę uczciwie powiedzieć innym, że nie mam tych pieniędzy. Bo nie mam ich do dyspozycji, nie są one przeznaczone do dyspozycji.

Dla niektórych to oczywiste i mają takie środki zgromadzone już dawno. Dla innych budowanie własnej mocy to ciągłe wyzwanie.

Trzeba też uzmysłowić sobie, że sygnałem alarmowym nie jest spadek oszczędności do zera, ale do pewnego poziomu, np. 10 tysięcy, i wtedy należy uzupełnić finansowe zapasy.

Warto jest wydawać pieniądze, bo tylko wydawanie nadaje im realną wartość. Ale pomiędzy skąpstwem, które jest złe, a rozrzutnością, która jest zła, istnieje droga środka, równowagi pomiędzy zarabianiem, oszczędzaniem i wydawaniem.