Dziś całkiem inaczej na to patrze, wiesz? Kiedyś szczęście miało całkiem inną miarę.. Kiedyś jeszcze ono istniało, bo wiara istniała. Dziś nie istnieje, pomimo tego że zapominam się w jego ramionach, cały świat znika i jestem tylko ja, jak wycięta ze starych zdjęć, na których pozostali tylko inni.. Wszystko dzieje się poza mną. Wiem, że to nie szczęście, bo problemy dalej są i będą były, ale więcej nie mogłam sobie wymarzyć.

Tak patrząc wstecz, szkoda mi siebie, mała, zagubiona dziewczynka w dzikim świecie pędzącym do przodu. Dziś mam mężczyznę który mnie kocha i pozwala czuć się kobietą. Już nie tą dziewczynką co kiedyś. Wczoraj było inaczej, dziś jestem damą, bo pozwala mi wierzyć w samą siebie.


Współczuję wam, dziewczyny, bo ten ideał jest tylko jeden.. i już jest zajęty. :)