- Wiem, że jest środek zimy. Że na dworze zimno i śnieg. Ale ja dzisiaj czuję wiosnę. To zapach powietrza, które wcale nie było dziś rano zimowe...

Adonis - bóg natury, budzącej się do życia. Nie miłości, nie piękna, ani nawet słońca. Po prostu wiosny. I chociaż wiosna nie jest przecież ani miłością, ani pięknem, ani słońcem, zawiera przecież w sobie pierwiastki tego wszystkiego. Tak właśnie było.

Natura ludzka jest niezgłębiona. To prawda, ale czasem po prostu boimy się prawdy i wcale do końca nie chcemy jej znać. Rozwiązanie samo podsuwa się pod nos, ale go nie chcemy, więc lepiej powiedzieć, że właśnie "natura ludzka jest niezgłębiona". Że "mężczyźni są dziwni". Że "nie rozumiem, czemu tak się zachowuje." Logika jest względna. Można ją odwracać w zależności od okoliczności i osoby. Co, że to nielogiczne? A popatrz na to od tej strony... Tyle rzeczy dzieje się w życiu przez niewłaściwą ocenę sytuacji, tyle przez to wynika problemów...

Poza tym - któż może wiedzieć, jak jest naprawdę?

Jest tyle możliwości... czasem nie można z kimś porozmawiać, żeby rozwiać wątpliwości (czy na pewno chcemy je ostatecznie rozwiewać?,0). A nawet jeśli już się z kimś rozmawia, skąd wiedzieć, czy nie kłamie albo nie udaje albo czy nie zostawia niedopowiedzeń? Czasem milczenie najskuteczniej rozwiewa wątpliwości.

Ile razy chciałam wiedzieć, co ktoś myśli, jakie są jego marzenia, co kłębi mu się w głowie, co go gryzie?

Kiedy przychodzi wiosna, zaczyna chcieć się żyć. Wiosna to życie. Jak można pozbyć się z życia wiosny?