..Gdy widzę każdą z łez co ufała sile pokus znów czuję niepokój, krzyk amoku z dala dławię. Wiem, że to naprawię, że nie mogę zawieść,
że nie mogę zanieść nas tam gdzie obojętność bo miłość jest wstęgą co owija piękno. Gdy czuję Twe tętno, nie ufajmy aortom
a jeśli to wspólny horror, nie możemy się potknąć. Idźmy! Świata podłość zamieniajmy w uśmiech. Idźmy!
Lecz pamiętajmy o tym co okrutne.
I znowu oczy smutne błyszczą jak monety bo wczoraj jak kretyn znów wódkę o sekrety pytałem,
niestety nawet gdy talent skona tańcz ze mną dalej w wskazówek ramionach..