* * *


Sławomir Różyc. Niedobre zatonięcia w Wiadomościach.



Trwali na kadłubie drobni, koreańscy
Chwytani w ramiona płakali bezgłośnie
Rozpacz tuli rozpacz w gadatliwych łódkach
Obce nam ujęcia. Bezruch kamer, wschodni


Dyżurnym smakował włoski wycieczkowiec
Bryzg figurek w skoku piętrami pod wodę
Szklany jak biurowiec, i kapitan uciekł
Żyrafa też chciała. Ale łeb ucięli


Oko w łbie biegało - żegnaj Kopenhago
Życie to pasożyt ? Podsłuchy podkłada
Skaczą przez nie ceny, podają przyczyny
Lekarz nie wyskrobał. Brazylia przegrała


Najbardziej obchodzi nas nasza ulica
Rano był wypadek, jest projekt współczucia
Popłyniemy w łódkach, lubimy oceniać
Kogo przytulimy. Kto do Kopenhagi


29 czerwca 2014. Wilanów.




jest takie miejsce, gdzie podobne wiersze zajmują określone miejsca na polu namiotowym,
czekają na swój czas, samolot, pododdział, sygnał wejścia do akcji


miejscem tym jest Czarny zeszyt


są to wiersze proste, jednoznaczne. Przyzwyczaiłem swoich czytelników do utworów złożonych,
wyższej próby, ale czy tak znowu zawikłanych ? Świadomie, po prostu nie usunąłem z tych wierszy
wszelkich sposobów oddziaływania czysto poetyckiego


z metafor, porównań, parabol, ankolutów


wiersze z Czarnego zeszytu są równie staranne. Mają przemówić szybciej, i mimo przypisania
ich często do aktualnych zdarzeń, mało tracą później na swojej nośności, jeśli tracą w ogóle


i tak powstaje pewien rodzaj Kroniki


sporo w moich opisie pracy twórczej odniesień militarnych. Ale tak jak wielu z was nie liczę się
z wsparciem, rekomendacją czy posiadaniem pleców


w takich zmaganiach pogłębiające się niepowodzenia zmuszają wielu do złorzeczeń, pasji,
słów wulgarnych, a czasem gorzej i barwnej spowiedzi, wyrzucenia z siebie


gdzieś na początku założyłem, że łatwo nie będzie. Działam na sposób żołnierski. Bywam
odrzucany, cofam się, szybko określam straty, ale nigdy nie zmieszam nacisku


od dwóch lat oblegam



<