wśród ludzi wyglądam, jakbym już nie żył albo na śmierć, wyjątkowo dyskretną i czułą. (dla śmierci czas płynie trochę inaczej, a moment śmierci to dla niej jedyna czuła chwila*).

umysł jest zbyt logiczny, na co zwracam uwagę tylko przez to, że i tak to istnieje.

miałem przygodę miłosną. przy czwartym spirytusie dziewczyna wywróciła się we własne rzygi. chłopak ogarniał ją tak, że co chwilę leciała na glebę. wtedy chwyciła moją dłoń swoją umoczoną w rzygach.

logika melanżu.

* narracja audycji przyrodniczej i widok przez ugór na wioskę pod strzechą, jesienny chmurny wieczór