**


Sławomir Różyc. Pudełko.


dokąd od nas odchodzą zbyt kochane dziewczyny
w co spadają. Czym kwitną. Gdzie gubią dziś szale
potem w kuchni coś trąca. Cienko
przenikliwie. Krągłe tropy zostawia
w kapciach z ciepłej herbaty


wszystkie twoje kosteczki mam złożone w pudełku
płatki listów. Waciki. Skrzydełko kolczyka
twój kieliszek na nóżce dalej błyszczy jak leming
której za horyzontem
zapach szminki na brzegu





co powinien uczynić osobnik, który spełnił swoje marzenie. Które uczynił
większym swoje marzenie niż się spodziewał po sobie. Który okrzepł, a przecież
za samo marzenie nie otrzymał godnej nagrody


osobnik ten powinien wyrazić zgodę na samego. Dziś tak właśnie czynię


nigdy nie pisałem dla samego siebie. Miałem jakiś plan do udowodnienia. Wreszcie
przychodzi chwila, kiedy już sięgasz wyżej, a wszystko sprowadza się do czekania.
Już nic nie musisz więcej, jedynie powstrzymać próżność


wróciłem Niepokonany, bo sam pokonałem się wcześnie. I nikt o tym nie wie


>