Opowiedz mi o deszczu, poeto. Wyszeptałam kiedyś przed monitorem komputera. Dostałam w zamian kilka zgrabnie połączonych fraz. Opowiedz mi o deszczu, powiedziałam sama do siebie i poczułam zapach przesiąkniętej nim ziemi. Opowiem Ci o mnie. Jestem kobietą. Jestem matką. Jestem m. W m. podobno mieści się sporo smutku, może zawsze tam był, a może pojawił się na chwilę. Czasami chciałabym nie opowiadać już dalej. Być w żyli długo i szczęśliwie. Może to wszystko jest specjalnie po to, bym mogła snuć nadal. Bawić się. Tu m. grająca w klasy za pomocą słów. Niebo-Piekło.