Gdzieś wyparłam, nie udało mi się tego przerobić.
Nie mogę sobie pozwolić na przerabianie, zdrowe czy niezdrowe. Na emocje, nawet zdrowe, jak płacz, też nie mogę. Więc zacisnęłam zęby i wychodzę z depresji. Nie wiem, skad biore siły i motywację każdego dnia. Ale wiem jak to się zaczęło. Chyba po prostu stwierdziłam, że skoro od stycznia nie umiem, nie mam odwagi się zabić, to nie pozostaje mi nic innego jak grać dalej w życie. A moją motywacją, mimo wszystko, jest wspólne szczęśliwe życie, wygrzebanie się z tego gówna.

Tak zaczęłam się ogarniać, że jutro nawet idę na rozmowę o pracę. Szkoda tylko, ze zapomniałam, ze miałam iść do szpitala psychiatrycznego na miesiąc 😂