świat stracił wszystkie swoje barwy
a wraz z nimi przepadła jego melodia
martwa cisza szarej ruiny pozbawiła go ciepła
a z nim umarła radość by osamotnić nadzieję

oparta na Miłości nie zginie nigdy

i choć mój czas stanął w miejscu razem z całym światem
to moją duszę wciąż ogrzewa niekończący się żar Miłości
którą darzę Cię każdego dnia



dwanaście dnia do chwili gdy dziesięć lat temu po raz pierwszy
wymieniliśmy tych kilka (może i) niezgrabnych, nieśmiałych wiadomości

czas zdający się być wiecznością umknął nam niczym nieskończenie
drobne ziarenka suchego piasku przesypujące się między palcami




Każdego dnia patrzę w niebo myśląc o Tobie
Z każdą sekundą jestem bliżej Ciebie