Czasami mnie to meczy.
Zasiadam by pisac, i nic.Pustka w glowie.
Czy zawsze bede tylko lustrem?
Jakbym stale potrzebowala szpilki z tylu, do zycia.
Kiedys znalazlam b.dobra stronke w sieci z ksiazka.
O depresji a w zasadzie o tym jak sie z tego wychodzi.
Rzecz mnie przerazila.
Tak blisko, tak blisko... bylam .. oj tak... i najgorsza jest niewiedza
- ze to jest wlasnie to.
Ksiazke, pomimo bolu oczu , przeczytalam.
Jednym tchem. w jeden wieczor.
Napisalabym majla do autorki, ale przerazila mnie jej dziecieca radosc zycia.
Taka zbytnia euforia...
nienaturalna...wrecz...
Znalazlam!!!! :,0),0),0) och ciesze sie :,0),0) niezmiernie :,0)
to wlasnie ta ksiazka.
Ja znalazlam te ksiazke kilka lat temu, wtedy sie nie odwazylam napisac.
Chyba jakis strach, przed obnazenie siebie samej i znalezieniem
..nooo nie wiadomo czego w srodku.Napewno nie pudelka czekoladek.
Dzisiaj, spokojniejsza, napisalam.
"serwer nie mogl sie polaczyc" - pewnie nie bylo mi dane zadzialac pod wplywem impulsu.:,0)
Przeznaczenie - ale ja w nie nie do konca wierze.