Mija dzień za dniem.
Już nawet zmieniła się pora roku.
A Ciebie nie ma wciąż...
Tęsknię za Tobą.
Wystawiając twarz do słońca, myślę: może wrócisz?
Źle jest tutaj bez Ciebie. I tak smutno. Pusto.
Nawet nie wiem gdzie Cię szukać...
Pójdę na łąkę, która rodzi się do życia. Porozmawiam z brzozą. Nie przyniesie mi ukojenia, ani odpowiedzi na moje pytania, ale może da mi siłę, aby udźwignąć to wszystko. Ten ból, niepewność, żal, samotność. Wiarę w nigdy.
Kocham Cię.
* * *