Dzisiejszy dzień był ogólnie smutny. Pogrzeb jednego z najlepszych pedagogów w szkole w której spędziłem 12 lat swojego życia. Człowieka który miał podejście do młodzieży jak mało kto oraz bardzo bogatą wiedzę z zakresu wielu przedmiotów jak i samego życia. Kolesia, który postawił mi 6 z WOS-u na świadectwo maturalne argumentując to tak że daje mi ta ocenę bo wierzy że na nią zasługuje a nie dlatego żebym miał ładniejsze świadectwo. Miał tylko 38 lat :-(
To przybicie doprowadziło nas do tego, że przy wieczornym piwku u kumpla na 11-tym, złapaliśmy konkretnego doła i stwierdziliśmy że nasza przyszłośc rysuje się w ciemnych kolorach. Nie mamy perspektyw i ogólnie sytuacja w naszym regionie jest beznadziejna. Tak więc mój nastrój mógłbym określić jako "minorowy". Takie refleksje sa naprawde przybijające. Do tego dochodzi lenistwo i świadomość że narazie można liczyć na pomoc rodziców. Jest to złudne. Jutro rano jak przeczytam co napisałem to pomysle że mi odbiło ale dzisiejszy dzien wyzwala u mnie takie myśli (i nie tylko u mnie,0)