"Wzlatuję każdego dnia ku chmurom
zaklętym w szkarłat nocy
skrzydłami chwytam kolejne fale
rozpalonego bólem powietrza
a promien księżyca
jak żmija zdradliwa
wijąc się wbija swe zęby w szyję.
Świat cały mógłbym zamknąć w dłoni
tak mały i kruchy jak dziecko w łonie
ludzie, ci wielcy i ci malutcy
poważni sedziowie i kloszard dworcowy
wszyscy stąd zlali się w jedna osobę.
Zadarłszy glowę patrzą z podziwem
na lot mój, tak pewny i płynny wciąż jeszcze
i nawet przez moment Ciebie dostrzegłem -
plamkę na niebie niesiona powietrzem..."

========== ======== =========== ============ =========